زبانحال حضرت زینب با برادر در کوفه و شام
شاعر : سید علی رکن الدین
نوع شعر : مرثیه
وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
قالب شعر : غزل
تـا می دهـم بـه سـاحـت قــدسـیـتـان درود از کوهسار نیـزه روان می کـنی دو رود
با این هــزار و نهصـد و پـنجــاه آیه درد من می شوم پـیمبـرت ای مصحـف کبـود
من را نگـاه می کنی از روی نی چه دیر می بندی از نگاه من آن چشم را چه زود
مـوی رهـای خویش چرا جـمع کرده ای؟ خــاکستــر است روی لبت یا غـبـار دود
دیشب به خانۀ چه کسی روضه رفته ای؟ این بوی نان ز روضـۀ مـاهـانۀ که بود؟
سرهای قدسیان همه بر طاق عرش خورد وقـتـی قـیـام نـیـزه تـان رفـت در سـجـود
|